De Heilige Mis – het moment van de consecratie, het heiligste moment – is waar Jezus zich totaal geeft, en is niets anders dan het uiterste Liefdesbewijs van Jezus, de Mensgeworden Zoon van God. Toen Hij dit Sacrament instelde tijdens het Laatste Avondmaal, gaf Hij zich totaal, net zoals hij daags erop zich totaal zou geven aan het Kruis. Het Misoffer is dan ook het onbloedig Kruisoffer en deze twee zijn in hun diepste wezen één: een offer van uiterste Liefde. Liefde van een God voor zijn arme zondige schepseltjes. Wie kan dit bevatten? Is er nog iemand die ons meer bemint dan Hij?

De Zalige Anna Katharina Emmerick mocht in haar visioen over het Laatste Avondmaal aanschouwen hoe Jezus zich tot het uiterste gaf tijdens de consecratie:

Toen werd de schotel van man tot man in de kring doorgegeven en allen wasten er hun handen is. Ik weet niet zeker of dit alles precies in deze volgorde gebeurde, maar dit alles en tal van andere bijzonderheden, die mij sterk aan de H. Mis herinnerden, beschouwde ik met grote ontroering.

Onder deze handelingen werd de Heer steeds inniger. Hij zei dat Hij hun thans alles wilde geven wat Hij bezat, namelijk zichzelf. Toen was het alsof Hij zich geheel in liefde uitstortte en ik zag Hem gans doorzichtig worden: Hij was een gedaante van licht.

Terwijl geheel zijn voorkomen deze innigheid uitstraalde, brak Hij onder gebed het brood op de vooraf ingekerfde groeven en stapelde de stukken op elkaar op de pateen. Met zijn vingertoppen brak Hij nog een weinig van het eerste stuk en liet het in de kelk vallen.

Op het ogenblik dat Hij dit deed, kreeg ik de voorstelling als ontving de H. Maagd, ofschoon hier niet lichamelijk aanwezig, het H. Sacrament op geestelijke wijze. Ik weet thans niet meer hoe ik dit zag, maar het kwam mij voor dat ik haar uit de ingang van de zaal naar de open zijde van de tafel zag vooruit zweven, en, na tegenover de Heer gekomen te zijn, het H. Sacrament zag ontvangen; daarna zag ik haar weer niet meer. Jezus had haar ‘s morgens te Betanië gezegd dat Hij op geestelijke wijze zijn paasmaal met haar zou houden en Hij had haar ook het uur bepaald, waarop zij, in gebed afgezonderd, het in de geest of in vervoering zou ontvangen.

De Heer bad en leerde verder; al zijn woorden gingen als een stroom van vuur en licht uit zijn mond in de apostelen over, behalve in Judas. Hij nam nu de pateen met de stukken brood – ik weet niet meer precies of Hij die op de kelk had gezet – en sprak: “Neemt en eet, dit is mijn Lichaam dat voor U geleverd wordt.” Als zegenend bewoog Hij hierbij zijn rechterhand boven de pateen, en terwijl Hij dit deed, ging een glans van Hem uit. Zijn woorden waren lichtend en ook de stukken brood die zich glanzend in de mond der apostelen stortten; het was of Hijzelf in hen binnenvloeide; allen zag ik van licht doordrongen, behalve Judas, die alleen duister bleef. Eerst reikte Jezus aan Petrus en daarna aan Joannes het H. Sacrament uit; vervolgens gaf Hij een teken aan Judas, die schuin tegenover Hem zat, te naderen. Judas was de derde aan wie de Heer het H. Sacrament toereikte, doch zijn woord week terug van de mond van de verrader. Ik was zo ontsteld, dat ik niet meer juist kan zeggen wat ik daarbij ondervond. Jezus echter voegde Judas deze woorden toe: “Wat gij van plan zijt te doen, doe dat spoedig!” Dan gaf Hij verder het H. Sacrament aan de overige apostelen; zij naderden twee en twee en de een hield voor de ander onder de kin een kleine stijve, gefestoneerde doek die op de kelk gelegen had. Jezus hield nu ook de kelk bij de beide hengsels omhoog ter hoogte van zijn aangezicht en sprak de woorden der instelling erover uit als sprak Hij IN de kelk. Onder deze handeling was Hij geheel lichtend, verheerlijkt en als doorschijnend: Hij ging over in datgene wat Hij gaf. Hij liet Petrus en Joannes dronken uit de kelk, die Hijzelf in zijn handen hield en zette hem daarna neer. Joannes schepte nu met de kleine lepel van het H. Bloed uit de kelk in de kleine bekers, die door Petrus aan de overige apostelen toegereikt werden; elke kleine beker diende voor twee van hen en zo nuttigden zij het H. Bloed.

Zoveel liefde! Liefde zonder einde en zonder maat! Wat Jezus deed bij het Laatste Avondmaal en vervolgens op Golgotha herhaalt Hij in iedere heilige Mis. En die Liefde mogen wij ontvangen als wij ter Communie gaan! De vereniging die dan plaatsgrijpt is zo intiem en niet onder woorden te brengen. Is het toeval dat de vele Eucharistische wonderen steeds aantoonden dat de Heilige Hostie een stukje van het Heilig Hart van Jezus is? Het Hart waarmee Hij ons zo bemint, het Hart door de H. Geest in de schoot van Maria gevormd… Vele heiligen waren zich ten volle bewust van de grootsheid van dit Offer en de Liefde die Jezus ons hiermee toont, waardoor ze vaak tranen van liefde weenden tijdens de Mis en na het ontvangen van de H. Communie.

Hoe staan wij tegenover zoveel liefde? Denken wij ook aan het Kruisoffer bij de consecratie en de opheffing van de H.H. Gedaanten, en de uiterste Liefde die Hij ons daardoor betoonde (ja, liefde met een hoofdletter)? Verenigen wij ons met de Allerheiligste Maagd en de H. Johannes op Golgotha? Nog vaak zijn we te verstrooid tijdens de Mis en verenigen we ons in de geest nog niet genoeg met het mysterie dat plaatsgrijpt.

Het is goed om tijdens dat moment ons zowel Christus tijdens het Laatste Avondmaal, als Christus op Golgotha trachten voor de geest te halen.

Zeer mooi is deze meditatie over het H. Misoffer:

Uiteraard is het ook goed om een goed priester te hebben die zich bewust is van de grootsheid van dit mysterie en het met waardigheid opdraagt. Een lauw geworden priester zal de consecratiewoorden slechts aframmelen en weinig liefde en eerbied betonen. Ikzelf ervaar zoiets als een echte domper op mijn vereniging met Christus tijdens dat heilig moment.

Een voorbeeld van heiligheid onder priesters is wel de Heilige Pater Pio. Welk een liefde en welk een vurigheid tijdens het opdragen van de Heilige Mis! Onlangs was ik in San Giovanni Rotondo en mocht ik het altaar aanraken in het kleine kloosterkerkje waar Pater Pio zo lang zijn Missen heeft opgedragen. Een heel intens en bijzonder moment! Toen zei ik bij mijzelf: kon ik maar eens een Mis van de H. Pater Pio bijwonen… Uiteraard onmogelijk zou je denken. Maar God heeft mij toch die genade verleend. Diezelfde nacht kreeg ik een bijzondere droom: ik was in een oude ruïne van een kerk, maar die veranderde plots in een intacte kerk, behalve aan één zijkant. En aan het altaar verscheen ineens de H. Pater Pio en hij begon de Mis te lezen. Ik was totaal verbaasd en ik besefte dat ik terug was gegaan in de tijd, ik zat precies in een soort sepia-kleurige “film”. Ik had een oude Missaal in mijn handen en ik volgde de H. Mis. Toen werd ik wakker en heb ik God (onder tranen) gedankt voor deze wel heel bijzondere genade! De mensen van toen kwamen niet voor niets massaal zijn Mis bijwonen. Zijn liefde voor Jezus was stichtend en trok mensen aan.

Laten we dan ook bidden voor de lauw geworden priesters, opdat ze weer vurig mogen worden en bewust van hun verheven zending als priester. Want zonder priesters is er geen Eucharistie, geen Communie, geen H. Sacrament en dus geen Werkelijke Tegenwoordigheid van Jezus – zonder Jezus, die de Hoeksteen is, is er geen Kerk; en Pater Pio zei ooit: “Het zou makkelijker zijn voor de wereld om te overleven zonder de zon dan zonder de H. Mis.”

Gebed

Vergeef het ons, Heer,
voor de zo vele beledigingen die wij U aandoen
in zo vele kerken, kloosters, gemeenschappen waar ook ter wereld.
Vergeef het ons, Heer,
dat wij zo weinig beseffen wie en wat Gij zijt:
de Zoon van de Allerhoogste, onze God en Hemelse Vader.
Vergeef het ons, Heer,
dat wij U steeds opsluiten in Uw huis
zodat niemand bij U kan komen om U te groeten.
Vergeef het ons, Heer,
dat wij U steeds voorbij lopen alsof Gij hier niet aanwezig zijt.
Vergeef het ons, Heer,
voor de ontelbare keren dat wij voor U komen en U niet groeten.
Vergeef het ons, Heer,
dat wij ons te hoogmoedig wanen om voor U neer te knielen.
Vergeef het ons, Heer,
dat wij U steeds alleen laten en zo weinig komen
om U te troosten in al Uw eenzaamheid.
Vergeef het ons, Heer,
dat wij niet al onze aandacht aan U schenken
omdat wij te veel met onszelf bezig zijn.
Vergeef het ons, Heer,
dat wij zo weinig over Uw Aanwezigheid durven spreken.
Vergeef het ons, Heer,
dat Gij op zo vele plaatsen niet meer de centrale plaats krijgt in Uw huis.
Vergeef het ons, Heer,
dat Gij zo dikwijls aan de kant wordt gezet.
Vergeef het ons, Heer,
dat wij zo dikwijls onze rug naar U toekeren
om in de belangstelling te staan bij de mensen.
Vergeef het ons, Heer,
dat Gij niet bemind wordt zoals Gij verdient bemind te worden.
Vergeef het ons, Heer,
dat wij zo ondankbaar zijn voor Uw Aanwezigheid uit Liefde voor ons,
terwijl wij U steeds zouden moeten danken,
loven en prijzen tot in de eeuwigheid. Amen’

(Eerherstel voor het leed dat Mij wordt aangedaan -gebeden)