Omwille van Zijn mateloze en eindeloze Liefde stierf Jezus voor ons aan het Kruis, en omwille van een mateloze en eindeloze liefde herhaalt Hij dit Kruisoffer in elke heilige Mis – het onbloedig Kruisoffer, waar hij tijdens de consecratie tegenwoordig komt onder de gedaanten van brood en wijn, die dan zijn Lichaam en Bloed geworden zijn. Bovenstaande afbeelding illustreert perfect wat er eigenlijk gebeurt tijdens elke H. Mis. Als de priester de woorden “DIT IS MIJN LICHAAM” uitspreekt, dan spreekt hij Jezus’ woorden uit, en dan wordt het brood zijn lichaam. Het wordt zijn Hart.

Alle eucharistische wonderen tonen ons één ding: de miraculeuze Hostie is een stukje van een levende hartspier van iemand die stervende is – stervend aan een kruis. Jezus zegt eigenlijk: “Dit is mijn Hart waarmee ik jou zo bemin,” en Hij geeft zijn Hart aan ons in de H. Communie.

Jezus verbergt zodanig zijn Godheid dat wij enkel Brood en Wijn zien. Zo graag ziet Hij ons, dat Hij op een heel zachte en voorzichtige manier tot ons wil komen, zodat wij niet bevreesd zouden zijn om tot Hem te naderen en Hem op te nemen in ons lichaam en onze ziel, ons met Hem te verenigen in de H. Communie. Indien Jezus zich in zijn Glorie aan ons zou tonen, als die Hostie zou schitteren, dan zouden wij te bang zijn om tot Hem te naderen, en we zouden misschien zelfs gewoon sterven omdat we dat licht niet kunnen verdragen.

In de Hof van Olijven heeft hij zodanig geleden door het aanschouwen van de zonden, de beledigingen en de heiligschennissen van het H. Sacrament tot het einde van de wereld. Jezus wist hoeveel oneerbiedigheid Hij zou moeten verdragen, en toch zei Hij tegen zijn Hemelse Vader: “Ja! Laat Uw wil maar geschieden!” Hij zou zijn Offer op het Kruis voltrekken, voor ons! Dankzij die “Ja” zijn wij in staat om Hem nu te ontvangen als troost en heling van onze ziel.” En dankzij Zijn “Ja” kunnen wij verlost worden van onze zonden, gered worden en het eeuwig leven binnengaan.

Iedere keer dat het H. Misoffer plaatsvindt, vindt op mysterieuze wijze het Kruisoffer plaats. “Dit is Mijn Lichaam” is als “Zie mij hier hangen aan het Kruis, voor jou! Bezie Mijn Hart dat jou bemint!” En “Dit is Mijn Bloed” is als “Zie het Bloed dat ik tijdens de geseling, de Kruisweg en mijn doodstrijd aan het Kruis heb vergoten, voor jou!” Zijn Hart, dat ons tot het uiterste bemind heeft, werd direct nadat hij was gestorven geopend om het laatste restje bloed dat er nog in was, ook te vergieten. Tot de laatste druppel heeft Hij het vergoten en op de aarde uitgestort, voor onze verlossing.

Laten we ons tijdens de Mis nog meer bewust worden van het Kruisoffer van Jezus op Golgotha. Zodra het Sanctus wordt gezongen, verplaats ik mij in de geest naar Jeruzalem 2000 jaar geleden, en laat ik Zijn Kruisoffer voor mijn ogen afspelen, want dát is wat er op dat moment onzichtbaar gebeurt aan het altaar. Ik raad iedereen aan om dat te doen. De Heilige Pater Pio (maar ook het heilig Paterke van Hasselt bvb.) was zich ten volle bewust van wat er tijdens de consecratie gebeurde. Vaak stond hij lange tijd in gebed en tranen… Hij beleefde de passie mee met Jezus. Vandaar dat zijn missen soms uren duurden. Jezus’ passie was niet in een minuutje voltrokken. Dat was ook de reden dat alle priesters voor het 2de Vaticaans Concilie met hun rug naar het volk stonden, en met hun gezicht naar het Kruisbeeld en het Tabernakel, opdat ze zich beter zouden kunnen concentreren op het Offer dat plaatsgrijpt.

En als we te Communie gaan, besef wat er dan gebeurt. Ontvang Hem met eerbied en liefde – met een kniebuiging en op de tong, want onze ongewijde handen zijn onwaardig om Hem aan te raken. Sta stil bij die onmetelijke liefde, waarvoor zelfs het universum te klein is… Een God die zich heeft geslachtofferd voor zijn schepsels en zich geheel aan ons geeft. Wat een God hebben wij! Laten we hem nog meer beminnen dan ooit tevoren, laten we Hem onophoudelijk eerherstel brengen en anderen met ons goede voorbeeld stichten…

Johannes 6,48-59:

“Ik ben het brood om van te leven. Uw voorouders hebben in de woestijn het manna gegeten, en toch zijn ze gestorven. Zo is het niet met het brood dat uit de hemel neerdaalt: wie daarvan eet zal niet sterven. Ik ben het levende brood, dat uit de hemel is neergedaald. Als men van dát brood eet, zal men leven in eeuwigheid. En het brood dat Ik zal geven, is mijn vlees, voor het leven van de wereld.’ Toen ontstond er onder de Joden een discussie: ‘Hoe kan Hij ons zijn vlees te eten geven?’ Daarop hernam Jezus: ‘Waarachtig, Ik verzeker u: als u het vlees van de Mensenzoon niet eet, als u zijn bloed niet drinkt, is er geen leven in u. Maar wie mijn vlees en bloed eet en drinkt, die bezit eeuwig leven: op de laatste dag laat Ik hem opstaan, want mijn vlees is echt voedsel, mijn bloed is echte drank. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft met Mij verbonden en Ik met hem. Zoals Ik leef uit de Vader, de Levende, die Mij gezonden heeft, zo zal ook hij die zich met Mij voedt, leven uit Mij. Dit is het brood dat uit de hemel is neergedaald, niet dat wat uw voorouders hebben gegeten, die niettemin gestorven zijn. Wie zich met dit brood voedt, zal leven in eeuwigheid.’ Zo luidde de onderrichting die Jezus hield in een synagoge van Kafarnaüm.”